صول کافب جلد 3 ص272 حدیث 5 272 حدیث 5

امام صادق ع فرمود خداوند وحی  کرد بداود ع که براستی که  بنده ای از بندگان من حسنه ای بجا اورد و بسبب ان بهشت را بر وی مباح گردانم داود ع عرض کرد پروردگارا کدام است ان حسنه فرمودبر بنده مومن من سرور و خوشحالی وارد سارد اگر چه بیک دانه خرماباشد داود ع گفت خداوند ا سزاوار است کسی را که ترا شناسد امید خود از تو از مگیرد